Datum: 11 november 2015
Plaats: Sydney
Het weer: de ene dag grijs met wat buien en een graad of 22, de andere dag zonnig en 29 graden
Totaal gevlogen: 19.150 km
Totaal gereden: 4.022 km
Totaal aantal keren de ruitenwisser aangezet in plaats van de richtingaanwijzer: 31

SYDNEY !!! De grootste stad van het land. Op zaterdagmiddag kom ik aan en in de regen rij ik de stad binnen. Een hoop getoeter achter me, als ik wat langzaam een kruising nader, om de tijd te hebben om te kijken waar ik moet voorsorteren voor de afslag die ik moet nemen. Sydney is een echte auto-stad en het is er druk. Veel drukker dan in Brisbane. En duidelijk ook minder relaxed.

Al heel lang geleden had ik de camping “Lane Cove River Tourist Park” via internet gevonden. Een camping in het groen van Lane Cove River National Park, gelegen in de voorstad Ryde, en toch maar 10 kilometer van het centrum van Sydney. Vanaf de camping is het minuut of 10 lopen naar een bushalte of treinstation, van waaruit je binnen een half uur in downtown Sydney bent. En dat heb ik dus een paar dagen gedaan. Op de eerste dag, zondag is er dan zo'n moment van “Ja, daar is 'ie!”, als je vanuit de bus de Harbour Bridge ziet opdoemen. Eenmaal uitgestapt kom ik er al gauw achter hoe ontzettend groot alleen al het centrum van Sydney is. De eerste dag loop ik vooral door de wijk “The Rocks”, het oudste deel van de stad vlakbij de Harbour Bridge. Daar kom ik langs slangenmens Emma, die een mooi staaltje straat-theater opvoert.

En daarna via Circular Quay, de drukke kade waar de veerboten naar alle uithoeken van de stad vertrekken, naar die andere icoon van de stad: de Sydney Opera House. Wel een mooi en apart gebouw. En als je er zo pal naast staat, zie je ineens dingen die je van te voren nog nooit op foto's hebt gezien. Dat het beroemde dak van het gebouw bestaat uit duizenden tegeltjes. En door twee kleuren tegeltjes te gebruiken, wit en crème-wit, zijn er allerlei patronen te gemaakt. Verder bestaat het gebouw uit grijs en roze beton en bruin getint glas. Eigenlijk heel lelijk, maar toch mooi.

Vanaf het Opera House loop je zo de gigantisch grote Royal Botanic Gardens en de nog grotere Sydney Domain in. Een groot groen gebied, met aan de ene kant het water en mooie uitzichten op de Opera House en de Harbour Bridge, en aan de andere kant de wolkenkrabbers van het stadscentrum.

Na een grijze zaterdag en zondag is het de volgende dagen weer volop zomer. Op dinsdag begin ik mijn dagje Sydney in de wijk Kirribilli, aan de noordelijke oever. Met de zon en blauwe lucht is het uitzicht op de Harbour Bridge, Opera House en de skyline van het centrum fantastisch. Over de Harbour Bridge loop ik weer naar de zuidkant, richting Circular Quay. Vanaf Circular Quay neem ik de veerboot naar Manly. Een tocht van een half uur. Echt de moeite waard. Je vaart langs allerlei kleine baaien richting Manly. En Manly is één van de twee beroemde badplaatsen (de andere is Bondi) van Sydney.

Vanuit het centrum van Manly kun je via Manly Beach en Shelly Beach een route langs de kust naar de hoge rotsen van North Head lopen. En dat is ook wel weer gaaf. Binnen een half uur ben je vanuit Manly in het Sydney Harbour National Park, waar je bijna struikelt over de “sand goannas” en over de “water dragons”, stekelige maar ongevaarlijke hagedissen. Het gevaarlijkste dier van Sydney, de aggressieve en zwaar giftige “funnel web spider”, ben ik gelukkig niet tegengekomen.

Als ik op North Head mijn rugzak af doe, zie ik dat ik mijn zomerjasje mis. Die heb ik meegenomen omdat het in Sydney 's avonds rap afkoelt. Hier nog geen zwoele zomeravonden zoals in Queensland. Mijn jas stop ik altijd in het gaasje aan de buitenkant van mijn rugzak. Daar is hij dus uit gevallen. “#&%?~%#, mijn jas kwijt !!!!!” Er zijn een paar plekken waar ik hem kan zijn verloren. In de dichtbegroeide hiking trail van Manly naar North Head, of in de winkelstraat van Manly waar ik op een bankje fish and chips heb gegeten. Omdat ik van North Head toch weer naar Manly moet om de boot te halen, loop ik maar gewoon dezelfde route terug. Misschien ligt mijn jasje nog ergens. En inderdaad! Op het bankje in Manly ligt mijn jasje. Het is inmiddels 18:15, en het zal zo rond 14:30 geweest zijn dat ik daar zat met mijn fish and chips. Dit tekent ook wel weer de netheid van de Australiërs. Dat een verloren jasje niet wordt gejat, maar vier uur blijft liggen in de grote winkelstraat van Manly, wat je qua drukte en populariteit een beetje kan beschouwen als het Scheveningen van Sydney. Chapeau voor de Australiërs!

Wel vallen me weer dingen op. Sydneysiders zijn sportieve mensen. Je ziet er veel mensen die hardlopen. In de Royal Botanic Gardens. Op het voetpad langs de kust bij Manly. Mooie locaties om te hardlopen. Maar ze doen het ook in drukke winkelstraten en op de overvolle Circular Quay. Da's dan wel weer vreemd. Wij gaan toch ook niet hardlopen in de Kalverstraat, Lijnbaan of op het plein voor het Centraal Station.

Op woensdag ga ik het drukke centrum van de stad in. En zoals ik eerder al zei is Sydney een echte autostad. De auto gaat overal voor. Met als gevolg dat je bij elk zebrapad een eeuwigheid staat te wachten op het groene licht.... Sydney is net als Brisbane een mix van oud en nieuw, met het verschil dat hier iets meer oud is dan in Brisbane. Al is oud natuurlijk ook maar relatief. Er zijn maar weinig gebouwen ouder dan 100 / 150 jaar. Twee oude winkelpassages, de Strand Arcade en de Queen Victoria Building, zijn wel ontzettend mooi. Allebei weer Art Deco. En in beide winkelcentra zijn ze al volop in de kerst-sfeer. Dat is dan echt heel gek. Je loopt in je korte broek, buiten is het dik boven de 25 graden, en in de etalages zie je dennentakken, kerstballen en lichtjes terwijl “Stille Nacht” en “Dreaming Of A White Christmas” uit de speakers schalt.....

In het Hyde Park is er weer zo'n moment waar ik moeite heb om mijn lach in te houden. Op alle dagen dat ik door Sydney loop zie ik her en der pasgetrouwde Chinese stelletjes die zich in pak en trouwjurk laten fotograferen op bekende plekken zoals de Harbour Bridge en Opera House. En dat gaat goed georganiseerd, met een professionele Chinese fotograaf, een Chinese visagiste / kapster, en vaak ook nog een Chinees dametje die druk bellend alles in goede banen leidt. Ook bij de fontein in Hyde Park wordt gefotografeerd, en terwijl de fotograaf op de grond liggend een goede compositie probeert te krijgen, loopt er een schoonmaker in een waadpak door de fontein om de beelden schoon te maken. Paniek bij het regel-dametje, want nu loopt het niet zoals gepland. Zag er hilarisch uit.

Via de Hyde Park Barracs en Saint Mary's Cathedral kom ik langs het Sydney Hospital, met een Art Deco fontein op de binnenplaats (ja, ik hou wel van die bouwstijl). Over ziekenhuizen gesproken. In Austalië doen ze nogal panisch over enge ziekten als Ebola. Bij binnenkomst in Australië moest ik op papier verklaren dat ik niet recent in een land ben geweest waar Ebola heerst. Er zat een formulier bij waarop je kon noteren op welke datum je bent aangekomen. Als je binnen 21 dagen na die datum ziekteverschijnselen krijgt als koorts of overgeven, moet je je melden bij een dokter. Stel je eens voor dat je Ebola hebt gekregen van degene die naast je zat in het vliegtuig.... Afijn, die 21 dagen zijn inmiddels ruimschoots voorbij en ik voel me nog prima. Dus ik ben officieel Ebola-vrij. HOERA!!! Goed, helemaal kiplekker voel ik me ook niet. Ik ben nu al bijna 4 weken op reis, en de vermoeidheid begint een beetje toe te slaan. Een paar dagen kilometers lang door Sydney slenteren helpen dan ook niet. Straks naar de Blue Mountains, waar ik ook wat hiking trails wil gaan lopen. En daarna heb ik weer wat dagen voor de boeg waarin ik vooral aan het rijden ben. Dan krijgen de beentjes weer wat rust.

Maar nu nog in Sydney. Op woensdagmiddag ga ik naar het Australian Museum. Echt de moeite waard. Naast de voor de hand liggende exposities over de flora en fauna van Australië (met een levende “funnel web spider” in een terrarium), is er bijna een hele verdieping gewijd aan de Aboriginals. Uiteraard veel didgereedoo's en boomerangs, maar ook “gewone” gebruiksvoorwerpen die een goede inkijk geven in het leven van Aboriginals. En dan vooral het leven in harmonie met de natuur. Er wordt nu gezegd dat de Aboriginals eigenlijk 10.000 / 15.000 geleden al deden aan recyclen en duurzame ontwikkeling. Ook de discriminatie van Aboriginals komt aan bod via krantenknipsels en journaal-fragmenten. In 1974 nog was het voor Aboriginals verboden om naar het zwembad te gaan.

Na het bezoek aan het museum ga ik nog naar de wijken Kings Cross en Paddington. Kings Cross is een hippe wijk met boetiekjes en restaurantjes. En Paddington is een wijk met oude huizen in allerlei kleuren en met mooie gietijzeren balustrades.

Dat was dan alweer Sydney. Vijf dagen die voorbij gevlogen zijn. Maar tijd om mijn bus weer eens te starten. Bestemming: de Blue Mountains.