Datum: 22 oktober 2015
Plaats: Port Douglas en Great Barrier Reef
Het weer: zonnig met wat wolkjes, 30 graden
Totaal gevlogen: 19.150 km
Totaal gereden: 330 km
Totaal aantal keren de ruitenwisser aangezet in plaats van de richtingaanwijzer: 6

Port Douglas, de badplaats in “Tropical North Queensland” waar de rich and famous van Australië graag gezien worden. Ik blijf er een paar dagen op het Pandanus Caravan Park. Mensen komen hier vooral voor de witte stranden bij de luxe resorts. En natuurlijk voor het Great Barrier Reef.

Maar er is nog een attractie: de Limburger die ik een paar dagen geleden bij de Daintree River had gesproken, had gelijk. Op de plek die hij me op een kaart had aangewezen, iets buiten het centrum van Port Douglas en toevallig vlakbij de camping, zitten ook de grote vliegende vossen (die ik eerder al in Cairns had zien vliegen), maar dan een paar meer. Om precies te zijn 20.000 à 22.000 meer. En tegen half zeven 's avonds besluiten die allemaal tegelijk dat het tijd is om naar hun werk te gaan. Beroep: fruit en nectar zoeken.

Echt waanzinnig om zoiets te zien. Al rond een uur of half zes zie ik de eerste vliegende vossen boven de camping vliegen. Sommigen landen ook in de bomen op de camping om uit de bloemen van de bomen nectar te halen. Rond zes uur worden het er al meer. En tussen kwart over zes en half zeven (precies rond zonsondergang) komt de grote meute voorbij. Allemaal dezelfde kant op. Nou ja, bijna allemaal dan.... Wat je hoort is een continu gekrijs van die beesten. En soms hoor je ineens “FLOP”, als er twee midden in de lucht tegen elkaar aan vliegen. Mid Air Collision. Die vleugels die tegen elkaar klappen maken hetzelfde geluid als het open doen van een paraplu. Hilarisch! Het gebeurt wel een keer of 3, 4, dat er twee tegen elkaar aan klappen. Ik moet er steeds om lachen.

De volgende dag heb ik een trip naar het Great Barrier Reef gemaakt. Verschillende tour operators bieden trips naar het rif aan. Ik heb gekozen voor Poseidon, die met ongeveer 75 toeristen op een boot naar drie verschillende plekken op het rif varen. Ik koos niet voor Quicksilver, want dan ga je met 400 man naar een groot kunstmatig eiland bij het rif. Dat leek me te massaal.

Poseidon dus, en dat is prima: exact op tijd word ik bij de ingang van de camping opgehaald en naar de jachthaven van Port Douglas gebracht. Daar vertrekt de boot ook stipt op tijd. Aan boord is alles ook prima geregeld: heerlijk eten, goede uitleg over hoe je moet snorkelen en hoe je moet zwemmen met flippers (ik had wel vaker gesnorkeld, en deed altijd maar wat), goede veiligheids-checks. We varen dus naar drie plekken: “Wreck Bay”, “The Point” en “Nursey Bommie” die onderdeel zijn van het Agincourt Reef, dat op zijn beurt weer onderdeel is van het Great Barrier Reef. Een 'bommie' is een kolom van koraal waar heel veel vissen zwemmen.

Na pakweg een anderhalf uur varen zijn we bij het rif, ongeveer 70 km uit de kust ter hoogte van Cape Tribulation en kunnen we gaan snorkelen. De crew raadt aan om voor de veiligheid niet alleen het water in te gaan, maar altijd samen met iemand anders: een “snorkling buddy”. Nou, die “snorkling buddy” is gauw gevonden, want Heidi uit Melbourne (ik schat dat ze een paar jaar ouder is dan ik), die toevallig naast me zit en met wie ik al kennis heb gemaakt, is ook alleen aan boord.

Op de boot en in het water krijgen we prima uitleg over het koraal en over de vissen door Liam, de marine biologist van de crew. Aan boord houdt hij een verhaal en laat hij foto's zien. En in het water gaat hij van plek naar plek en duikt de ene keer een zeekomkommer op, de andere keer een grote schelp, en wijst hij een koraalsoort aan die je niet moet aanraken, omdat je dan het gevoel krijgt dat je handen in brand staan.

Dat waren een paar dagen Port Douglas. Tijd om verder te trekken. Bestemming: het Undara Volcanic National Park.