Datum: 19 oktober 2015
Plaats: Daintree Village
Het weer: zonnig en 30 graden
Totaal gevlogen: 19.150 km
Totaal gereden: 187 km
Totaal aantal keren de ruitenwisser aangezet in plaats van de richtingaanwijzer: 3

Hallo allemaal,

Daar ben ik weer, vanuit Daintree.

Onderweg hiernaartoe ben ik gestopt in Mossman Gorge. Een rivier in het regenwoud, waar geen krokodillen zitten. Ideaal om te zwemmen dus. En dat is heerlijk in het super heldere water. En ook best uitdagend in het snelstromende water tussen de rotsen en watervalletjes. @ Sleutel en Dees: het deed me een beetje denken aan de Ragged Falls in de Oxtongue River, maar dan zonder de muggen en steekvliegen.

De eindbestemming is dus Daintree Village. Hier krijg ik voor het eerst het gevoel in het echte Australië te zijn aangekomen. Daintree is zo'n typisch dorpje op de plek waar de weg ophoudt, waar het Hotel (oftewel het café-restaurant) de centrale ontmoetingsplaats is en waar iedereen elkaar kent. Bij de camping meld ik me aan, en voor het eerst word ik bij een receptie eens niet met een Allo Allo-accent te woord gestaan door een Fransman / Francaise, die in Australië werkt onder een foreigner working visum:
“What's your first name, sir?”
“It's Fred”
“Hi Fred, I'm Pete”
Mijn voornaam en het kenteken van mijn bus, meer gegevens heeft Pete niet nodig om me in te checken op zijn camping.

Pete is een echte Ozzie. Achter in de 50, cowboyhoed op, verzamelt oude roestige prullaria en is super relaxed. Hij zou een broer van Crocodile Dundee kunnen zijn. Vuilnisbakken legen doet hij terwijl hij op zijn oude brommer, met een grote kliko achter zich aan rollend, over de camping rijdt.

Het Riverview Caravan Park doet zijn naam eer aan: fantastisch gelegen aan de Daintree River, met een super uitzicht. Pete beveelt aan om de Crocodile River Cruise te boeken. Dat zijn twee cruises en de eerste boottocht vertrekt de volgende ochtend naast de camping. De tweede kan ik later doen op een plek dichter bij zee, waar de kans op het zien van zoutwater krokodillen (“salties”) groter is. De prijs is prima, dus de River Cruises zijn geboekt.

Tijdens de tocht 's ochtends is er één krokodil gespot, maar die was al onder water verdwenen voordat ik hem gezien had. Wel enkele slangen gezien en heel veel vogels. En heel veel interessante weetjes gehoord van de tourguide Jan. Over de krokodillen, de kingfisher (ijsvogel), de barramundi (de locale vis) en over de koeien. De boeren hier houden Indische koeien, omdat die veel beter tegen het warme klimaat kunnen dan Europese koeien. En Jan vertelt ook over zichzelf. Hij is lang geleden in Duitsland geboren, is als zesjarig jongetje naar Australië verhuisd en is sindsdien nooit meer terug geweest. Maar als binnenkort zijn jongste dochter het huis uit is, wil hij zeker een paar maanden naar Europa om met een motor te gaan touren.

Had ik 's ochtends nog de krokodil gemist, 's middags tijdens de tweede tocht dichter bij zee is het na nog geen 100 meter varen al raak. Een krokodil! Een kleintje weliswaar, maar het is er in ieder geval één. De tourguide verzekert ons echter dat we er meer gaan zien. En dat klopt, we hebben er een stuk of 10 gezien. De grootste is “Scarface”, een mannetje van ruim 6 meter lang met een groot litteken op zijn rug. Fantastisch om zo'n groot beest van dichtbij te zien. Dichtbij, maar toch van gepaste afstand om ze verder niet te verstoren. De tourguide windt zich op over de andere tour operators, die veel dichter langs de dieren varen. We zien dat inderdaad even later gebeuren. Hielden wij nog een afstand van een meter of 20, een andere boot gaat bijna naast de krokodil liggen. Niet alleen de krokodillen zijn geweldig om te zien, maar alles eigenlijk. De mangroves, de vogels, de palmbomen, de planten.

Na afloop maak ik een praatje met een kerel uit Limburg, die al een half jaar in Sydney heeft gewerkt en daarna ook een rondreis door het land is gaan maken met een zelfde soort busje als ik heb. Hij heeft goede tips over OV-kaarten in Sydney en over vleermuizen in Port Douglas, waar ik over een paar dagen denk te zijn. Daarna pak ik de veerpont over de Daintree River, om verder te rijden naar Cape Tribulation, het noordelijkste punt van mijn geplande route.

See ya, Fred